مقاله مروریمقدمه: کاربرد و تفسیر معنی داری آماری برای اثبات اثربخشی یک مداخله و یا وجود رابطه ی بین دو متغیر، یک اصل اساسی و ضروری در مطالعات است. بطور سنتی تجزیه و تحلیل داده های یک مطالعه با استفاده از آزمون فرضیه و گزارش p-value انجام می شود. بسیاری از پژوهشگران در حیطه ی علوم پزشکی، یافته های مطالعه ی خویش را صرفأ به معنی داری و یا غیرمعنی داری آماری خلاصه می نمایند. آزمون فرضیه و صرف گزارش p-value، نمی تواند بزرگی اثر و دقت آن را بدست دهد. در حال حاضر قریب به اتفاق مجلات معتبر علوم پزشکی؛ گزارش تنهای معنی داری آماری را نپذیرفته و گزارش همزمان شاخص اندازه ی اثر، حدود اطمینان و معنی داری بالینی را الزامی کرده اند. اما استفاده و گزارش معنی داری آماری و بالینی در مجلات علوم پزشکی یک دست نبوده، دستورالعمل واحدی در مورد کاربرد عملی، تفسیر آماری و بالینی یافته ها وجود ندارد و تناقضات آشکاری در مجلات مشاهده می شود. هدف نویسندگان این مقاله، ارائه ی یک دستورالعمل صحیح و یکپارچه به پژوهشگران و متخصصین بالینی، به جهت گزارش صحیح معنی داری آماری و بالینی یافته ها بر اساس اهداف و طراحی مطالعات در علوم پزشکی با رویکرد تخمین (گزارش Confidence interval) بود.